داروی ضد دیابت

داروهای ضد دیابت با کاهش سطح گلوکز در خون ، دیابت شیرین را درمان می کنند. به استثنای انسولین ، اگزناتید و پراملینتید ، همه به صورت خوراکی تجویز می شوند و بنابراین به آنها عوامل هیپوگلیسمی خوراکی یا عوامل ضد قند خون خوراکی نیز گفته می شود. کلاسهای مختلف داروهای ضد دیابت وجود دارد و انتخاب آنها به ماهیت دیابت ، سن و وضعیت فرد و همچنین سایر عوامل بستگی دارد.
دیابت نوع 1 بیماری است که به دلیل کمبود انسولین ایجاد می شود. انسولین باید در نوع I استفاده شود ، که باید تزریق یا استنشاق شود.
دیابت نوع 2 بیماری مقاومت به انسولین توسط سلول ها است. درمان ها شامل عواملی هستند که میزان انسولین ترشح شده از لوزالمعده را افزایش می دهند ، عواملی که حساسیت اندام های هدف را به انسولین افزایش می دهند و عواملی هستند که میزان جذب گلوکز از دستگاه گوارش را کاهش می دهند.
چندین گروه از داروها ، که عمدتا از راه دهان تجویز می شوند ، در نوع II م oftenثر هستند که اغلب به صورت ترکیبی هستند. ترکیب درمانی در نوع II ممکن است شامل انسولین باشد ، لزوماً به این دلیل نیست که عوامل خوراکی کاملاً از کار افتاده اند ، بلکه در جستجوی ترکیبی از اثرات مطلوب است. مزیت بزرگ انسولین تزریقی در نوع II این است که یک بیمار با تحصیلات خوب می تواند دوز را تنظیم کند ، یا حتی دوزهای اضافی را نیز در صورت اندازه گیری میزان قند خون توسط بیمار ، معمولاً با یک متر ساده ، در صورت نیاز به مقدار قند اندازه گیری شده ، مصرف کند در خون