پوسیدگی دندان

پوسیدگی دندان ، همچنین به عنوان پوسیدگی دندان یا حفره شناخته می شود ، بیماری است که در آن فرآیندهای باکتریایی به ساختار سخت دندان ، مینا ، عاج و سیمان آسیب می رسانند. این بافت ها به تدریج از بین می روند ، حفره های دندانی ایجاد می کنند ... سوراخ هایی در دندان ها ایجاد می شود. دو گروه از باکتری ها عامل شروع پوسیدگی هستند ، استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیل. در صورت عدم درمان ، بیماری می تواند منجر به درد ، از دست دادن دندان ، عفونت و در موارد شدید مرگ شود. امروزه پوسیدگی یکی از شایع ترین بیماری ها در سراسر جهان است. کاریولوژی ، مطالعه پوسیدگی دندان است.
ارائه پوسیدگی بسیار متغیر است ، اما عوامل خطر و مراحل رشد مشابه هستند. در ابتدا ، ممکن است به صورت یک منطقه کوچک گچی ظاهر شود که در نهایت ممکن است به یک حفره بزرگ تبدیل شود. بعضی اوقات ممکن است پوسیدگی به طور مستقیم قابل مشاهده باشد ، با این حال روش های دیگر تشخیص مانند رادیوگرافی برای نواحی کمتر دیده شده دندان و قضاوت در مورد میزان تخریب استفاده می شود.
پوسیدگی دندان توسط انواع خاصی از باکتریهای تولید کننده اسید ایجاد می شود که در حضور کربوهیدراتهای قابل تخمیر مانند ساکارز ، فروکتوز و گلوکز باعث آسیب می شوند. محتوای مواد معدنی دندان به افزایش اسیدیته حاصل از تولید اسید لاکتیک حساس است. به طور خاص ، یک دندان - که در درجه اول محتوای آن ماده معدنی است - در یک حالت ثابت از بین بردن مواد معدنی عقب و جلو و بازسازی مجدد بین دندان و بزاق اطراف است. هنگامی که pH در سطح دندان به زیر 5.5 می رسد ، از بین بردن مواد شیمیایی سریعتر از تجدید ساخت مجدد انجام می شود - یعنی از دست دادن خالص ساختار مواد معدنی در سطح دندان وجود دارد ... این منجر به پوسیدگی آن می شود. بسته به میزان تخریب دندان ، از روش های مختلف درمانی می توان دندان ها را به فرم ، عملکرد و زیبایی مناسب بازگرداند ، اما هیچ روش شناخته شده ای برای بازسازی مقادیر زیاد ساختار دندان وجود ندارد. در عوض ، سازمان های بهداشت دندان از اقدامات پیشگیرانه و پیشگیری کننده ، مانند بهداشت منظم دهان و اصلاح رژیم غذایی ، برای جلوگیری از پوسیدگی دندان حمایت می کنند.
اگرچه بیش از 95٪ غذای محبوس شده بعد از هر وعده غذایی یا میان وعده بین دندان ها بسته می شود ، اما بیش از 80٪ حفره ها در داخل چاله ها و شکاف در شیارهای سطح جویدنی که مسواک نمی تواند برسد و بزاق و فلوراید برای خنثی کردن دسترسی ندارند ، ایجاد می شود. اسید و بازسازی مواد معدنی. در جایی که بزاق دسترسی آسان داشته باشد ، حفرات کمی وجود دارد.
جویدن فیبر مانند کرفس بعد از خوردن غذا باعث می شود بزاق به غذای محبوس برسد تا کربوهیدرات مانند شکر رقیق شود ، اسید را خنثی کرده و دندان های مین زدایی را از نو تهیه کند.