آلیاریا پتیولاتا

خردل سیر (Alliaria petiolata) گیاهی دو ساله و گل دهنده از خانواده خردل ، Brassicaceae است. بومی اروپا ، آسیای غربی و مرکزی و شمال غربی آفریقا ، از مراکش ، ایبریا و جزایر انگلیس ، شمال تا شمال اسکاندیناوی و از شرق تا شمال هند و غرب چین (سین کیانگ) است. در سال اول رشد ، گیاهان توده های جذابی از برگهای گرد ، کمی چین دار تشکیل می دهند که هنگام له شدن بوی سیر می دهند. گیاهان سال بعد در بهار گل می دهند و گلهای سفید متقاطع را در دسته های متراکم تولید می کنند ، زیرا ساقه های گل دهنده شکوفا می شوند و به شکل سنبله در می آیند. وقتی شکوفه کامل شد ، گیاهان میوه های قائم تولید می کنند که در اواسط تابستان بذر آزاد می کنند. گیاهان اغلب در حاشیه پرچین ها رشد می کنند و باعث ایجاد نام قوم قدیمی بریتانیا Jack-by-the-hedge می شوند. از دیگر نام های رایج می توان به ریشه سیر ، سیر پرچین ، سس تنها ، جک در بوش ، پنی هیدج و خردل Poor Man اشاره کرد. نام جنس آلیاریا ، "شبیه آلیوم" ، به بوی شاخ و برگ خرد شده مانند سیر اشاره دارد.
این یک گیاه دوساله علفی است (که گاهی اوقات گیاهی یک ساله است) که از یک گلدان ریشه ای بسیار نازک و سفید رشد می کند که مانند تربچه اسب معطر است. گیاهان از 30-100 سانتی متر (بندرت به 130 سانتی متر) قد می رسند. برگها ساقه دار ، مثلثی تا قلب شکل ، به طول 10-15 سانتی متر (که تقریباً نیمی از آن دمبرگ است) و 2-6 سانتی متر عرض ، با یک حاشیه دندانه دار درشت دارند. در نمونه های دوسالانه ، گیاهان سال اول به صورت گل رز از برگهای سبز نزدیک زمین ظاهر می شوند. این گل رزها در طول زمستان سبز باقی می مانند و در بهار بعدی به گیاهان گلدار بالغ تبدیل می شوند. گلها در بهار و تابستان در خوشه های دکمه مانند تولید می شوند. هر گل کوچک دارای چهار گلبرگ سفید به طول 4-8 میلی متر و عرض 2-3 میلی متر است که به صورت ضربدری مرتب شده اند. میوه آن غلاف ایستاده ، باریک و چهار طرفه ای به طول 4 تا 5.5/XNUMX سانتی متر است که به آن سیلیسی ، سبز و بلوغ مایل به خاکستری مایل به قهوه ای ملایم گفته می شود ، حاوی دو ردیف بذر سیاه کوچک براق است که با باز شدن غلاف آزاد می شود. برخی از گیاهان می توانند در سال اول گلدهی کرده و چرخه زندگی خود را کامل کنند. یک گیاه می تواند صدها بذر تولید کند که به اندازه چندین متر از گیاه اصلی پراکنده می شود. گل خردل سیر بسته به شرایط یا خود بارور می شود یا توسط انواع مختلف حشرات گرده افشانی می شود. بذرهای خود بارور از نظر ژنتیکی با گیاه اصلی یکسان هستند و توانایی آن را در استعمار منطقه ای که آن ژنوتیپ مناسب برای رشد است ، افزایش می دهد.