عصاره پیاز

[نام لاتین] Allium cepa L.
[ مشخصات ] آلیین های آلکیله شده
[روش تشخیص] HPLC
درباره عصاره پیاز:
در یونان باستان ، ورزشکاران مقادیر زیادی پیاز می خوردند زیرا اعتقاد بر این بود که تعادل خون را سبک می کند. گلادیاتورهای رومی را با پیاز می مالیدند تا عضلاتشان سفت شود. در قرون وسطی پیاز غذای بسیار مهمی بود که مردم اجاره خود را با پیاز پرداخت می کردند و حتی به آنها هدیه می دادند. معروف بود که پزشکان برای تسهیل حرکات روده و نعوظ و همچنین تسکین سردرد ، سرفه ، گزش مار و ریزش مو پیاز تجویز می کنند. پیاز توسط کریستف کلمب در سفر 1492 خود به هیسپانیولا به آمریکای شمالی وارد شد. پیاز نیز در اوایل سال 1500 توسط پزشکان تجویز شد تا به ناباروری در زنان و حتی سگها و گاوها و بسیاری از حیوانات خانگی خانگی کمک کند. با این حال ، شواهد اخیر نشان داده است که به دلیل مسمومیت حین هضم غذا ، به هر شکل نباید به پیاز سگ ، گربه و سایر حیوانات داده شود.
اجزای اصلی عصاره پیاز آلیین های آلکیلاته هستند که مهمترین آنها 1-پروپنیل-آلیین است. پروپنیل آلیین به صورت آنزیمی شکافته می شود تا اسید پروپنیل سولفنیک تولید شود. روغن های پیاز حاوی دی سولفیدهای آلکیله هستند ، در حالی که کوئرستین مهمترین فلاونوئید است. علاوه بر این ، عصاره حاوی بیوکاتالیست ، به ویژه آنزیم ها ، و همچنین گلوکوکینین ها و مواد معدنی (Ca ، Na ، K ، Fe) است.